"Zapisane w sercu" Agata Sawicka

 Chociaż minęło kilka dni od przeczytania książki dalej żyję losami bohaterów i zastanawiam się, czy gdyby podjęli inne decyzje ich życie byłoby prostsze. Książka bardzo wywarła dużo emocji u mnie. Najwięcej chyba gniewu, że w tak trudnych czasach brat, bratu jest wilkiem. Nie brakowało u mnie też uśmiechu na twarzy w momentach weselszych, gdy życie po mimo tragedii napawało nadzieją. Były też momenty kiedy łzy same napływały do oczu. 

Ela jako mała dziewczynka słuchała opowieści dziadka Kajetana o Wołyniu. Po jego śmierci postanawia pojechać do Łucka, gdzie zabiera notes, który znalazła w rzeczach dziadka. Czytając go poznaje historię trzech dziewczyn Wiry, Chajki i Heleny. Z notatek dowiaduje się bardzo dużo co się działo na Wołyniu w czasie wojny. 

  Po mimo że  bohaterkami są przyjaciółki Ukrainka, Żydówka i Polka, które od dziecka się razem wychowują i są dla siebie jak siostry oraz o ich rodzinach to cała historia skupia się głownie  na Helenie. 

Helena ma bardzo dobre serce. Pomaga ukrywać Chajkę i naraża resztę rodziny przy tym. Podejmuje trud i ryzyko uratowania przyjaciółki Żydówki. Nie brakuje w życiu Heleny momentów grozy. Jednak Jurij nie wydaje jej chociaż spostrzega się, że jest Polką a nie Ukrainką, za którą się podaje. Nie wydaje również jej rodziny gdy znajduje Chajkę. 

W tak brutalnym czasie i mimo różnic narodowościowych zawiązuje się miłość co w całej tej powieści dodaje trochę koloru do szarości dnia codziennego. Niestety w obliczu wojny i  bólu związanego ze stratą, ludzie są wstanie zdradzić nawet przyjaciół. 

Książka porusza bardzo trudny temat rzezi wołyńskiej. A ja nie przepadam za tematyką wojenną w książkach to jednak cieszę się, że sięgnęłam po tą powieść. Nie powiem, że czytało się ją lekko, łatwo i przyjemnie patrząc na temat wojny i pokazanie ile ludzi tam zginęło. Jednak skupiając się na stylu pisarskim i płynności opowiadanej w niej historii mogę jednak uznać ją za przyjemną. 

Żeby przeżyć razem z Hanką jej historię, poznać te emocje, które mnie do teraz trzymają na samo wspomnienie książki. Trzeba ją przeczytać samemu i wyruszyć w tą niezwykłą podróż. Tak niezwykłą, bo po mimo bólu i straty jest pełna nadziei i oczekiwania. Wypełnia ją miłość przeplatana strachem o życie swoje i najbliższych.