"Zakręty" Julita Miżejewska

 Miałam okazję przeczytać a teraz zrecenzować książkę Julity Miżejewskiej "Zakręty". Książka sama w sobie ciekawie napisana, językiem dosyć prostym. Mimo wiejskiego klimatu - akcja toczy się w małej miejscowości gdzie piorunem rozchodzą się wszelakie informacje. Książka cały czas podtrzymuje akcję, cały czas coś się dzieje. 

    Książka opowiada o Gabrieli, która marzy o normalnej rodzinie. Jak później się dowiadujemy nie było jej dane w takiej się wychowywać i jak nadarzyła się okazja wyjechała ze swojej małej miejscowości znajdującej się niedaleko Zakrętów. Nikomu się nie przyznała do tajemnicy skrywanej aż do pewnego dnia, kiedy wyjaśniła wszystko Mikołajowi. 

W książce Julita umiejętnie wtopiła kilka intrygujących a za razem trudnych tematów. Podczas czytania każdego rozdziału dowiadujemy się o nowych intrygach, powiązaniach, planowanej zemście, a za razem chęci spełnienia marzeń, rozkwitaniu nowego uczucia, podejrzenie morderstwa. 

    Wszystko zaczyna się niewinnie. Niedogadujące się małżeństwo Gabrieli i Krzysztofa z córką wyjeżdżają na urlop do rodzinnej miejscowości męża. Za sąsiadkę mają pleciugę - starą Markowską, która jest na bieżąco ze wszystkimi plotkami w Zakrętach. Nie jednokrotnie przychodziła do Gabrieli znienacka co nie raz ratowało życie dziewczynie. 

"Kobiety zbierały się jak zwykle po pracy
 w domu starej Markowskiej. 
Pleciuga była bowiem nie tylko ich 
chlebodawczynią, ale i towarzyszką rozmów."

"Zakręty" jest to mieszanka książki obyczajowej i kryminalnej. Tematem przewodnim jest dochodzenie w sprawie morderstwa Krzysztofa - męża Gabrieli oraz zaginięcia jej córki Zuzanny. Podczas przymusowego pobytu w miejscowości do czasu wyjaśnienia sprawy Gabrieli trafiają się różne dziwne rzeczy. Sama Gabriela postanawia dowiedzieć się kto i dlaczego zabił męża i stoi za porwaniem córki. 

    Podczas śledztwa wychodzą kolejne nowe fakty nie koniecznie na korzyść kobiety. Dzięki wsparciu Mikołaja i pomocy dziennikarza śledczego, który dziwnym trafem zawsze się kręcił w pobliżu podejrzanej prawda wychodzi na jaw. Niestety nie obchodzi się bez dodatkowych ofiar. 

"- W związku z zebranymi dowodami ustanawia się 
wobec pani dozór policyjny i zakaz opuszczania 
miejscowości Zakręty. Zachodzi bowiem obawa 
mataczenia i utrudniania śledztwa."

Książka trzyma w napięciu i zachęca do zapoznania się z jej treścią. Jest napisana lekkim piórem lecz tematy w niej poruszane do takich nie należą. Jeśli chcesz zanurzyć się w świat Gabrieli i poznać jej losy. Rozwiązać z nią śledztwo i dowiedzieć się kto jest przyjacielem, a kto wrogiem. Koniecznie musisz samemu przeczytać i ocenić. 

"Podmesze" Piotr Orleański

 Miałam okazje przeczytać  a teraz zrecenzować niezwykła według mnie książkę. Jest to krótka baśniowa powieść o tajemniczym i niezwykłym miejscu jakim jest Podmesze. 

Czytając książkę przenosiłam się do tej zaczarowanej i niezwykłej krainy. Grafiki wykonane przez autora plus sposób opisywania miejsca i stworzeń sprawia, że chciałoby się tam dostać i zobaczyć na własne oczy.

Książka jest przyjaźnie i lekko napisana. Idealna na pobudzenie wyobraźni dla małych czytelników. Szczerze powiem, że te ilustracje robią największą robotę. Przykuwają uwagę a tekst sprytnie do nich dopasowany, że najbardziej ruchliwy słuchacz siądzie i będzie się zgłębiał w świat wykreowany przez Piotra. 

Zbyt wiele o samej treści nie jestem wstanie napisać, bo nie jest książka przeładowana nią. Z jej treści jesteśmy wstanie po części poznać  mieszkańców i roślinność Podmesza, ale w taki sposób, że zostawia furtkę naszej wyobraźni. 

Dziękuję Piotrze za tą niezwykłą i barwną podróż i życzę dalszych sukcesów. 

"Słona wanilia" Artur Tojza

 Właśnie skończyłam czytać kolejną książkę Artura. Tym razem to cykl trzytomowy, a ja mam burze emocjonalną po pierwszym. Z takich szybkich spostrzeżeń jest to, że książka idealnie wpasuje w gust młodzieży. Bohaterowie są uczniami liceum i trakcie kilku zdarzeń są na siebie "skazani".

    Książka jest lekką młodzieżówką, którą przyjemnie się czyta. Bohaterowie są fajnie wykreowani ale nie przerysowani. Co sprawia, że miło się poznaje ich i spędza z nimi czas. Zaczyna się od wygłupów Tomka u psychologa. Przez co wpada w serie niefortunnych zdarzeń, a jego styl bycia wcale mu nie ułatwia. 

Po akcji u psychologa trafia za sprawą wychowawczyni do Klubu pomocników, gdzie poznaje Anne - spokojną, cichą i trochę nieśmiałą prymuskę oraz Amandę- charyzmatyczną, wyróżniającą się modelkę o zadziornym charakterze. Jak się później okazuje Tomek nie jest, aż takim bucem za jakiego uważały go dziewczyny. Okazał się bardzo pomocny, a czasem nawet uroczy. 

    Przez sparzenie się w przeszłości i jakieś swoje chore zasady postanawia być sam i odtrąca dziewczyny. Bardziej lub mniej świadomie. Gdy Anka już odpuszcza Tomkowi na rzecz Wojtka, z którym lepiej się dogaduje i coraz więcej czasu spędza. To Ami coraz mocniej się w nim zadurza i nie chce odpuścić.

Jest wiele zabawnych sytuacji, nie brakuje również postawy godnej rycerza czego się po Tomku ciężko było spodziewać. Czytając książkę wielokrotnie dusiłam chłopaka w myślach za jego ignorancję i brak spostrzegawczości. Były też momenty kiedy zabawnie się czytało o rywalizacji Tomka z Amandą i ich wspólne przekomarzania się.

    Coraz bardziej zaczynam lubić styl autora. Nie mogę się doczekać, aż przeczytam kolejne tomy i dowiem cię czy nasz kochany nerd już zmądrzał i przejrzał. 

"Każdy może wszystko, każdy może być każdym i nie ma barier. Tymczasem one istnieją, a my uczymy się je pokonywać. Jedne przekraczamy łatwiej, inne okazują się większym wyzwaniem. Dotyczy to także, a przede wszystkim uczuć. Gniewu, zawiści, wiary w drugą osobę... Miłości. Ta ostatnia jest trudna, wymagająca, ale potrafi znieść naprawdę wiele sztormów."

"Pani siedmiu bram" Maria Zdybska

 Książkę się przyjemnie czyta, jest kilka fragmentów, które mnie rozbawiły, jak i fragment w którym jednego z bohaterów przestałam darzyć sympatią. 

    Książka Pani siedmiu bram Jest dosyć lekką i przyjemną książką. Jest mowa w niej o bogini Inannie- Ereszkigal, która jest opiekunką Irkalli i strzeże bram do Zaświatów. Niestety trafia się ktoś kto chce wywołać chaos i zburzyć te mury. Jak na boginie o wielu przydomkach w tym Miłości i Śmierci wydwała się jako potężny byt. Jednak niestety im dalej o niej czytamy tym wychodzi na słabszą a jej decyzje nie są dobre ani dla spokoju śmiertelnych ani dla murów Irkarlli.

Podczas poszukiwania złoczyńcy towarzyszy jej Dante- Hermes. Na końcu niestety okazuje się skończonym dupkiem i zdradza Inanne. W rezultacie cała historia kończy się na upadku wszystkich bram. A co się dzieje z Inii jej przyjaciółką i całym tym bajzlem nie jest powiedziane. Co zachęca do sięgnięcia po kolejną książkę. 

    Wiem, że książkę Marii na szybko streściłam ale nie oznacza to wcale, że nie warto przeczytać. W książce sporo się dzieje, są wyjazdy i walki z nieprzyjacielem. Są morderstwa i próba rozwiązania zagadki kto za tym stoi. Jest też demon o specyficznym charakterze, który odegra sporą rolę w powieści.

Książka ma w sobie kilka fajnych fragmentów, gdzie są opisy miejsc ich podróży. Nie brakuje zabawnych przepychane słownych. Jak również nieporadności i złych decyzji, by na końcu dostać olśnienia:)